توکن اوراق بهادار (Security Token) چیست؟

همین حالا به وبسایت Youtube بروید و عبارت توکن اوراق بهادار (Security Tokens) را جستجو کنید. احتمالا نتایجی مشابه موارد زیر برای شما نشان داده می‌شود:

چرا آینده از آن توکن‌های اوراق بهادار است؟

آیا توکن‌های اوراق بهادار گام بزرگ بعدی هستند؟ 

به نظر می‌رسد این روزها پیرامون این توکن‌ها حواشی و تبلیغات زیادی وجود دارد در این مقاله به بررسی اجمالی توکن‌های اوراق بهادار می‌پردازیم. در ادامه با ارز دیجیتال همراه باشید. ابتدا لازم است تا برخی از مباحث پایه‌ای را مرور کنیم:

توکن چیست؟

ارائه تعریف دقیقی از توکن کار پیچیده‌ای است. از این رو اگر بخواهیم یک تعریف کلی از آن داشته باشیم، باید گفت که یک توکن نمادی در اکوسیستم خودش است که می‌تواند نشان‌دهنده‌ی یک ارزش، سهم، حق رأی و یا غیره باشد. یک توکن محدود به نقش خاصی نبوده و می‌تواند نقش‌های متعددی را در اکوسیستم مربوط به خود ایفا کند.

پیش از آنکه سر اصل مطلب برویم، لازم است تفاوت میان یک توکن و یک ارز دیجیتال را توضیح دهیم.

یک ارز دیجیتال مانند بیت کوین، بیت کوین کش، اتر و … می‌تواند مستقل از پلتفرم خود، عمل کند. ما می‌توانیم از آنها به عنوان ارز مستقلی در خارج از بستری که توسعه‌یافته‌اند استفاده کنیم.

از طرف دیگر، گولم (Golem)، اومیسه گو (OmiseGO) و غیره مثال‌هایی از توکن‌هایی هستند که مربوط به یک پلتفرم خاص (در این مثال‌ها اتریوم) می‌شوند. درواقع یک توکن، نماد یک دارایی و یا کاربردی است که یک سازمان به سرمایه‌گذاران خود در مرحله‌ی عرضه‌ی اولیه‌ی سکه (ICO) می‌دهد.

ICO چیست؟

«عرضه اولیه سکه» یا ICO که کوتاه‌شده‌ی عبارت Initial Coin Offering است، در حقیقت نسخه‌ی جمع‌سپاری (crowdfunding) ارزهای دیجیتالی بوده که به منظور جذب سرمایه‌ی اولیه برای راه‌اندازی یک پروژه با استفاده از ارزهای دیجیتال انجام می‌شود. به جرات می‌توان گفت که ICOها انقلابی در صنایع مختلف پدید آورده‌اند. در ادامه به چند مورد از مزایای ICOها اشاره می‌کنیم:

• ICO‌ها ساده‌ترین راه را برای جذب سرمایه‌ی لازم پیش روی توسعه‌دهندگان برنامه‌های غیرمتمرکز (DAPP) برای پروژه‌شان قرار می‌دهد. هرکس می‌تواند در هر پروژه‌ای که تمایل داشته باشد مشارکت کند. درواقع با خرید توکن‌های یک پروژه خاص، سرمایه‌گذار تبدیل به یکی از عوامل آن پروژه خواهد شد.

یک ICO چگونه کار می‌کند؟

ابتدا، توسعه‌دهنده مقدار مشخصی توکن صادر می‌کند. با محدود نگه داشتن تعداد توکن‌ها، می‌توان مطمئن شد که دارای ارزش هستند و ICO هدفی را دنبال می‌کند.

توکن‌ها می‌تواند مقدار ثابت از پیش تعیین‌شده‌ای داشته باشند و یا بر اساس نحوه فروش و میزان تقاضا در فرآیند جمع‌سپاری، کاهش یا افزایش یابند. انجام تراکنش نیز بسیار آسان خواهد بود. اگر فردی تمایل به خرید توکن داشته باشد، به مقدار مبلغ توکن‌ها، «اتر» به آدرس سرمایه‌گذار ارسال می‌شود.

زمانی که قرارداد هوشمند از صحت انجام تراکنش اطمینان حاصل کند، سرمایه‌گذار توکن‌های خود را دریافت می‌کند. ازآنجایی‌که اتریوم، ذاتا غیرمتمرکز است، ICO توسعه داده شده بر بستر آن، درصورتی موفق خواهد بود که کاملا توزیع‌شده باشد و توسط هیچ نهاد یا شخصی کنترل نشود.

ICO ایاس  EOS، که از عرضه آن مدت زیادی نمی‌گذرد، توانسته در عرض یک سال چهار میلیارد دلار سرمایه جذب کند و تا به اینجا، عنوان بزرگ‌ترین ICO تاریخ را به خود اختصاص داده است. بنا بر آمارهای ارائه‌شده توسط موسسه تک کرانچ، از سال ۲۰۱۷ به تا حال، استارتاپ‌های مبتنی بر بر بلاک‌چین، از طریق ICOها، ۳/۵ برابر VCها (شرکت‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر) سرمایه جذب کرده‌اند.

یک توکن چگونه ارزش ایجاد می‌کند؟

پیش از آنکه انواع مختلف توکن را بررسی کنیم، بیایید ببینیم یک توکن چه نوع ارزش‌هایی را می‌تواند ایجاد کند.

همان‌طور که ویلیام موگایار (William Mougayar) در مقاله خود در سایت Medium می‌نویسد، ارزش آفرینی یک توکن بر سه اصل اساسی استوار است:

• نقش (Role)
• ویژگی‌ها (Features)
• هدف (purpose)

حال نوبت به آن رسیده که هرکدام از نقش‌هایی که یک توکن ممکن است داشته باشد را بررسی نماییم.

• حق

با خریداری و داشتن چنین توکن‌هایی، دارنده، بسته به میزان توکنی که در اختیار دارد، شامل حقوق خاصی در شبکه می‌شود. به‌عنوان‌مثال، با خریداری یک توکن DAO، شما حق رای در داخل DAO پیدا می‌کنید و می‌توانید تعیین کنید که چه پروژه‌هایی تأمین سرمایه شوند یا به کدامیک از آنها سرمایه‌ای تعلق نگیرد.

• تبادل ارزش

این توکن‌ها یک سیستم اقتصادی داخلی در پلتفرم ایجاد می‌کند که به خریداران و فروشندگان کمک می‌کند تا ارزش را در آن اکوسیستم با یکدیگر مبادله کنند. به‌وسیله این توکن‌ها افراد می‌توانند با به اتمام رساندن وظایف مشخص شده، پاداش‌ دریافت کنند. ایجاد و نگه‌داری سیستم‌های داخلی و مستقل اقتصادی، از جمله وظایفی است که این توکن‌ها بر عهده دارند.

• تحقق حقوق خاص

به‌وسیله این توکن‌ها می‌توان حقوق خاصی را برای دارنده آن ایجاد نمود که به‌وسیله آنها بتواند در یک سیستم، عملکردهای مختلفی داشته باشد. گولم(Golem) یکی از این نمونه‌ها است. شما با خریداری توکن‌های گولم که GNT نام دارند می‌توانید به ابررایانه‌های گولم دسترسی یافته و از آنها استفاده نمایید.

• عملکرد

این توکن‌ها، یک تجربه‌ی کاربری غنی برای دارندگانشان ایجاد می‌کنند. برای مثال در اکوسیستم مرورگر Brave  دارندگان BAT (توکن‌های این پلتفرم)، می‌توانند از توکن‌های خود برای تبلیغات و سرویس‌های دیگر استفاده کنند.

• ارز

این توکن‌ها برای ذخیره‌ی ارزش و انجام تراکنش‌ها در داخل و خارج از اکوسیستم به کار می‌روند.

• درآمدزایی

سود و دیگر منافع اقتصادی را بین سرمایه‌گذاران در یک پروژه‌ی خاص توزیع می‌کند.

این تعاریف چگونه به ارزش‌گذاری یک توکن کمک می‌کند؟

یک توکن برای ارزش باالاتر بایدبیش از یکی ازاین نقش‌ها را داشته باشد. در واقع هر چه نقش‌هایی که یک توکن می‌تواند ایفا کند، بیشتر باشد، ارزش آن توکن بالاتر خواهد رفت.

حالا که با مفهوم توکن‌ها، چگونگی توزیع آنها و ارزششان آشنا شدیم، نوبت به تشریح تست هاوی (Howey Test) می‌رسد.

تست هاوی (Howey Test)

سال ۱۹۴۶، دیوان عالی ایالت متحده، پرونده‌ای تاریخی را موردبررسی قرارداد. این پرونده که نزاع میان کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC) و شرکت هاوی (Howey) بود، موجب شد تا بنیان مفهومی به نام تست هاوی ایجاد شود. در این پرونده، این مساله که آیا در معامله‌ی مذکور، نیاز به یک قرارداد سرمایه‌گذاری و قانونی بود، مورد آزمایش و بررسی قرار گرفت.

دو شرکت در فلوریدا، قراردادی مبنی بر فروش یک زمین وسیع کشت مرکبات را به امضا رسانده بودند. این دو شرکت به خریداران پیشنهاد داده بودند که زمین را به آن‌ها اجاره دهند و آنها محصول زمین را برداشت کرده، محصولات را به فروش رسانده و در سود آن شریک شوند. از آن‌جایی که بیشتر خریداران تجربه کشاورزی نداشتند، با رضایت کامل از ایده‌ی اجاره زمین‌، استقبال کردند.

کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا، چنین کاری را غیرقانونی اعلام کرده و بلافاصله از فروشندگان شکایت کرد.

به گزارش این کمیسیون، متهم (شرکت هاوی)، قانون را با پر نکردن یک قرارداد ثبت اوراق بهادار زیر پا گذاشته بود. با تحقیقات به عمل آمده مشخص شد که متهم از موضع خود عقب‌نشینی کرده و به ضرورت امضای یک اوراق بهادار اقرار کرده است. از همین رو دیوان عالی یک رأی تاریخی را دراین‌باره صادر کرد.

آنها تستی برای تعیین اینکه آیا یک معامله در دسته‌‌ی یک قرارداد سرمایه‌گذاری قرار می‌گیرد و یا خیر طراحی کردند. اگر بتوان آن را یک قرارداد سرمایه‌گذاری به حساب آورد باید الزامات مربوط به ثبت اوراق بهادار را داشته باشد.

درصورتی‌که یک معامله، ویژگی‌های زیر را داشته باشد، می‌توان آن را یک قرارداد سرمایه‌گذاری در نظر گرفت:

• اگر سرمایه‌گذاری مالی باشد.
• اگر سرمایه‌گذاری در یک شرکت سهامی عام باشد.
• اگر سود از طریق فعالیت فروشنده و یا یک شخص ثالث به دست بیاید.

عبارت شرکت سهامی عام، می‌تواند به اشکال مختلفی تفسیر شود. با این حال بسیاری از دادگاه‌های فدرال، آن را شرکت سلسله‌مراتبی‌ای در نظر می‌گیرند که سرمایه‌گذاران در یک پروژه، سرمایه‌گذاری می‌کنند.

با وجود اینکه، نسخه‌ی اصلی تست هاوی، از عبارت پول استفاده کرده است اما در پرونده‌هایی که پس‌ از آن موردبررسی قرار گرفته‌اند، اشکال دیگر سرمایه‌گذاری و دارایی‌هایی به جز پول نیز به این تست افزوده‌ شده‌اند.

نکته‌‌ی دیگری که باید در مورد اوراق بهادار درنظر گرفت سود حاصل از سرمایه‌گذاری است. آیا سرمایه‌گذار در ایجاد آن نقشی داشته و آن را کنترل می‌کند؟ اگر سرمایه‌گذار هیچ کنترلی بر آن نداشته باشد، این معامله در دسته‌ی اوراق بهادار قرار می‌گیرد.

تست‌های جایگزین دیگر

تست هاوی تنها تست موجود برای تعیین اینکه آیا یک سرمایه‌گذاری در دسته‌ی اوراق بهادار قرار می‌گیرد یا خیر، نیست. در۱۹۹۰، دیوان عالی ایالات متحده، تست شباهت خانوادگی (family resemblance) را طراحی نمود که در آن معامله‌گران با مشابه نشان دادن قرارداد خود به قراردادهای سرمایه‌گذاری مشابه، ثابت می‌کردند که از نوع اوراق بهادار نیستند.

برخی ایالات، قوانین مربوط به ثبت اوراق بهادار خود را دارند که در برخی مواقع، قوانین آسمان آبی (Blue Sky) نامیده می‌شوند. دلیل این نام‌گذاری جلد آبی‌رنگ کتاب این قانون است. در ویکی پدیای این قانون می‌خوانیم:

اولین قانون از سری قوانین آسمان آبی در کانزاس در ۱۹۹۱ به درخواست کمیسیونر بانکداری این ایالت، جوزف نورمن دالی، تصویب شد و به‌عنوان مدلی برای قوانین مشابه در ایالات دیگر به کار برده شد. بین سال‌های ۱۹۱۱ و ۱۹۳۳، ۴۷ ایالت، قوانین آسمان آبی را پذیرفتند (نوادا تنها ایالتی بود که نپذیرفت).

به لحاظ تاریخی، قوانین فدارل اوراق بهادار  و قوانین ایالتی آسمان آبی مکمل یکدیگر و در برخی موارد تکرار یکدیگر هستند.

DAO و کمیسیون بورس و اوراق بهادار

از زمانی که توکن‌های DAO ( اینجا منظور از DAO، سازمان خودگردان غیر متمرکز است است) نتوانستند الزامات ذکرشده در تست هاوی را فراهم کرده و توسط کمیسیون بورس و اوراق بهادار با عنوان اوراق بهادار شناخته شدند، تست هاوی و اوراق بهادار به محوریت بسیاری از بحث‌های جامعه کریپتو بدل شده‌اند.

اش بنینگتون (Ash Bennington) در مقاله‌‌ی خود که در در وب‌سایت Coindesk منتشر شد، علت اینکه چرا توکن‌های DAO از نوع اوراق بهادار بودند را به صورت داستانی توضیح می‌دهد:

در زمانی نه چندان دور گروهی از توسعه‌دهندگان DAO رو شروع کردن.

توسعه‌دهنده‌های DAO می‌گفتن:

همه‌جا پر شده از پروژه‌های غیرمتمرکز و هیچ راهی برای تأمین سرمایه آنها نیست، چراکه اونا برای پول در آوردن، به پول نیاز دارند.

خب راه حل این کار دست منه. بهتون میگم چیکار کنید، اول کد می‌نویسیم و بعدش توکن‌ها رو می‌فروشیم. آدم‌هایی که اونا رو میخرن، توی هر سودی از پروژه، سهیم میشن.

ما کدش رو میزنیم و اونا پروژه‌هارو انتخاب میکنن، پروژه‌ها موفق میشن و همه سود میکنن.

کمیسیون بورس و اوراق بهادار  گفت:

این یک اوراق بهادار است!

توسعه‌دهنده‌های DAO گفتند:

نه نه این فقط فروش توکن‌هاست!

در نهایت کمیسیون بورس و اوراق بهادار  گفت:

به خاطر نتیجه تست هاوی و اینکه بحث سرمایه‌گذاری و یک شرکت سهامی عام در میان بوده و سود از نتیجه‌ی زحمات شخص دیگری به جز سرمایه‌گذار، حاصل میشه، با اوراق بهادار سر و کار داریم.

چرا این تحقیقات صورت گرفت؟

علتش هک مشهور DAO (دراینجا منظور شرکت DAO است) بود. در این قسمت به تشریح کلیات این ماجرا خواهیم پرداخت:

نقصی در قرارداد هوشمند DAO وجود داشت و یک هکر از این نقص استفاده کرده و دست به حمله‌ی ورود دوباره (re-entrancy attack) می‌زند و بیش از ۵۰ میلیون اتر دزدیده می‌شود.

از آنجایی که افراد زیادی در این پروژه سرمایه‌گذاری کرده بودند و چیزی عایدشان نشد، کمیسیون بورس و اوراق بهادار برای حفاظت از منافع سرمایه‌گذاران پا به میان گذاشته و  این توکن‌ها را اوراق بهادار اعلام کرد.

رئیس کمیسیون بورس و اوراق بهادار، جی کلایتون (Jay Clayton) دراین‌باره می‌گوید:

کمیسیون بورس و اوراق بهادار، در حال بررسی دفتر کل توزیع‌شده و دیگر تکنولوژی‌های نوین در این عرصه بوده و از سرمایه‌گذاران و معامله‌گران دعوت به همکاری می‌کند. ما به دنبال چنین راه‌های نوآورانه و مفید برای جذب سرمایه و در درجه‌ی اول حفاظت از سرمایه‌گذاران و بازار هستیم.

این صحبت‌ها موجب شد تا واکنش‌های مثبت و منفی زیادی در جامعه‌ی کریپتو شکل بگیرد. به طوری که برد گارلینگهاوس (Brad Garlinghouse)، مدیرعامل ریپل دراین‌باره گفت:

قانون‌گذاران کنار نخواهند رفت و نباید هم کنار بروند. برای نسل‌ها آنها بودند که ما را از شر کلاه‌بردارانی که حالا در حوزه ICOها فعالیت می‌کنند، در امان نگه داشتند.

راجر ور (Roger Ver)، از بنیان‌گذار Bitcoin.com نیز با اعلام مخالفت خود با موضع کمیسیون بورس گفت:

بیایید این مساله را طوری که واقعا هست بیان کنیم: عده‌ای غریبه‌‌ی از همه جا بی خبر، مردم صلح طلب در سرتاسر دنیا را از پیروی نکردن از دستوراتشان می‌ترسانند.

تا به اینجا با مفاهیم توکن‌ها و تست هاوی آشنا شدیم. زمان آن رسیده است که با دو دسته از مهم‌ترین توکن‌ها آشنا شویم.

انواع توکن ها

کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات‌متحده و نهاد نظارت بر بازار اقتصادی سوئیس، توکن‌ها را به دو دسته‌ی عمده تقسیم‌بندی کرده‌اند:

•  توکن‌های کاربردپذیر (Utility Tokens)
•  توکن‌های اوراق بهادار (Security Tokens)

توکن کاربردپذیر

از آن‌جایی که بیشتر ICOها، فرصت‌های سرمایه‌گذاری‌ها در یک شرکت هستند، بیشتر توکن‌های آنها نیز، اوراق بهادار محسوب می‌شوند اگر آنها در تست هاوی به عنوان اوراق بهادار تشخیص داده نشوند، در دسته‌ی توکن‌های کاربردپذیر (Utility Tokens) قرار می‌گیرند. به عباری دیگر، چنین توکن‌هایی به کاربران این امکان را می‌دهند تا از محصول یا خدماتی خاص بهره‌مند شوند.

جرمی اپستین (Jeremy Epstein)، مدیرعامل شرکت Never Stop Marketing درباره قابلیت‌های توکن های کاربردپذیر می‌نویسد:

• این توکن‌ها به دارندگانشان اجازه می‌دهند از شبکه استفاده کنند.
• این توکن‌ها به دارندگانشان امکان سود بردن از شبکه را به وسیله‌ی دادن حق رای به آنها فراهم می‌کنند.

ازآن‌جهت که توکن ها در بحث تعداد، دارای محدودیت هستند، ارزش آنها نیز ممکن است بسته به میزان عرضه و تقاضا، تغییر نماید.

توکن‌های اوراق بهادار

بالاخره نوبت به توکن‌های اوراق بهادار و چگونگی کارکرد آنها رسید. این توکن‌ها دقیقاً چه نوع توکن‌هایی هستند؟

توکن یک ارز دیجیتالی در صورتی که تست هاوی را با موفقیت پشت سر بگذارد، آنگاه با عنوان اوراق بهادار شناخته . این توکن‌ها معمولاً ارزش خود را از یک دارایی خارجی و قابل معامله به دست می آورند.از آنجایی که این توکن‌ها، به‌عنوان اوراق بهادار شناخته‌ می‌شوند، تحت قوانین اوراق بهادار و قانون‌گذاری‌های مربوطه قرار خواهند گرفت. از طرف دیگر، اگر یک ICO در چهارچوب‌های قانونی تعیین‌شده فعالیت نکند، آنگاه جریمه خواهد شد.

توکن‌های اوراق بهادار، پیرو چه قوانینی هستند؟

آنتونی پامپلیانو (Anthony Pompliano)، توضیحات جالبی را در ارتباط با انواع قانون‌گذاری‌هایی که به توکن‌های اوراق بهادار مربوط می‌شود، ارائه کرده که در ادامه به تشریح توضیحات وی خواهیم پرداخت.

به گفته‌ی وی، ازآن‌جایی که توکن‌های‌ اوراق بهادار، پیرو قوانین فدرال اوراق بهادار هستند، پس از روز اول پیاده‌سازی، مطیع این قوانین‌اند. به همین دلیل، توکن‌های اوراق بهادار برای فعالیت در ایالات‌متحده، باید از این قوانین پیروی نمایند:

• آیین‌نامه D
• آیین‌نامه A+
• آیین‌نامه S

آیین‌نامه D:

این آیین‌نامه، نحوه‌ی عرضه‌ی ویژه‌ی توکنی را برای معافیت از ثبت توسط کمیسیون بورس و اوراق بهادار فراهم می‌کند. طبق این آیین‌نامه‌، عرضه‌کنندگان توکن باید پس از فروش اوراق، فرم D را پر کنند. فردی که این اوراق را عرضه می‌کند می‌بایست مطابق بخشنامه‌ی ۵۰۶C از سرمایه‌گذاران، پول دریافت کند.

ملزومات بخشنامه‌ی ۵۰۶C چیست؟

اعتبار سرمایه‌گذاران تایید شود و اطلاعات ارائه شده در فرآیند واگذاری اوراق از هر گونه اشتباهی مبری باشد.

آیین‌نامه A+

این آیین‌نامه، امکان عرضه‌ی اوراق بهادار تایید شده توسط SEC را به سرمایه‌گذارانی که اعتبارشان تایید نشده است را تا سقف ۵۰ میلیون دلار فراهم می‌کند.

ثبت یک اوراق بهادار مطابق این آیین‌نامه، زمان بیشتری نسبت به آیین‌نامه‌های دیگر می‌برد و از همین رو  صدور مجوز  از طریق این آیین‌نامه، گران قیمت‌تر است.

آیین‌نامه S

این آیین‌نامه زمانی کاربرد خواهد داشت که عرضه‌ی توکن در کشوری غیر از ایالات‌متحده صورت گیرد و یا نتوان آن را تحت قوانین ذکرشده در بخش پنجم، ماده ۱۹۹۳ قرار داد. در این صورت، عرضه‌کننده همچنان باید تابع قوانین کشوری باشد که عرضه در آن صورت می‌گیرد.

به یاد داشته باشید که تمامی قوانین گفته‌شده در این بخش، تفاسیر پامپلیانو بوده‌اند. از همین رو نمی‌توان آنها را به‌عنوان پیشنهادهایی مبنی بر سرمایه‌گذاری تلقی کرد. در نظر داشته باشید که انجام هرگونه سرمایه‌گذاری در حوزه موردنظر، نیازمند مشورت با وکلای مربوطه خواهد بود.

چرا توکن‌های اوراق بهادار اهمیت دارند؟

به این علت که دارایی‌هایی که با توکن‌های اوراق بهادار عرضه‌ می‌شوند در دنیای واقعی وجود دارند و مانند پلی بین سیستم مالی فعلی و دنیای بلاک چین هستند.

حال این سؤال مطرح می‌شود که توکن‌های اوراق بهادار چه مزایایی دارند؟

بازگرداندن اعتبار

در حال حاضر فضای ICO ها اندکی غیرقابل پیش‌بینی و خطرناک است. به دلیل نبود قانون‌گذاری‌های مناسب در حوزه توکن‌های کاربردی، پیگیری در مواقع ضروری بی‌فایده است. برای اعتباربخشی به فضای ICO‌ها باید تلفیقی از کریپتو و سیستم‌های سنتی اقتصادی را روی کار آورد.

بهبود اقتصادی سنتی

تراکنش‌های مالی به روش سنتی عموماً گران هستند. چراکه وقتی پای واسطه‌ها و کارمزدها وسط باشد، طبیعتاً هزینه‌ها نیز بالاتر خواهد رفت. توکن‌های اوراق بهادار می‌توانند دست واسطه‌ها را کوتاه کرده و درنهایت موجب کم شدن کارمزدها شوند. در آینده قراردادهای هوشمند می‌توانند، پیچیدگی، هزینه و کارهای اداری را کم‌تر کنند.

سریع‌تر انجام دادن کارها

مؤسسات مالی سنتی، درگیر تعداد زیادی واسطه هستند که موجب کندی عملکرد آنها می‌شوند. توکن‌های اوراق بهادار با حذف این واسطه‌ها عملیات صدور اوراق بهادار را سرعت می‌بخشند. با بالا رفتن سرعت، توکن های اوراق بهادار می‌توانند به یکی از روش‌های سرمایه‌گذاری محبوب بدل شوند.

 ایجاد بازار آزاد

امروزه تبادلات سرمایه‌گذاری به‌شدت محلی هستند. و این یعنی چه؟

با استفاده از نوکن‌های اوراق بهادار، بازرگانان می‌توانند محصولات و خدمات خود را به هر کس بر بستر اینترنت ارائه دهند. قرار گرفتن در معرض این بازار آزاد، به افزایش میزان دارایی کمک می‌کند.

 سرمایه‌گذاران زیاد

از آنجایی که بازرگانان می‌توانند با  هر فردی بر بستر اینترنت معامله کنند، تعداد سرمایه‌گذاران نیز با وجود چنین بازاری به صورت نمایی افزایش می‌یابد.

 کاهش نیاز به وکلا

در آینده، این قراردادهای هوشمند خواهند بود که طیف گسترده از عملکردهای مربوط به توکن های اوراق بهادار را به اجرا خواهند گذاشت. همین مسئله، نیاز به وکلا، که خود واسطه‌هایی بالقوه هستند، را کاهش می‌دهد.

 عدم دست‌کاری‌های احتمالی موسسات

ازآن‌جهت که واسطه‌ها تا حد زیادی از بین می‌روند، شانس وجود دست‌کاری و فساد در مؤسسات مالی نیز به‌شدت کاهش یافته و شاید بتوان گفت در روند سرمایه‌گذاری نشانه‌ای از فساد دیده نخواهد شد.

 نقدپذیری آسان‌تر

تبادلات ثانویه به‌وسیله توکن‌ها اوراق بهادار می‌تواند به‌راحتی و به‌واسطه توکن‌های ثبت‌شده و قانون‌مند در پلتفرم‌های مربوطه صورت گیرند. در چنین حالتی سرمایه‌گذاران می‌توانند به‌راحتی توکن‌های خود را به پول نقد تبدیل کنند.

باوجود همه این مزیت‌ها، نمی‌توان گفت که چنین توکن‌هایی عاری از مشکل‌اند. در ادامه به بررسی برخی از این مشکلات خواهیم پرداخت.

آیا توکن‌های اوراق بهادار مشکلی دارند؟

حذف واسطه‌ها مزیت بزرگی محسوب می‌شود. اما نمی‌توان هم واسطه‌ها را حذف کرد و هم مزایایی را که ایجاد می‌کردند را نگاه داشت. یکی از این مشکلات حذف واسطه‌ها  این است که مسئولیت معامله بر دوش خریدار یا فروشنده است.

یک واسطه، به‌عنوان مثال یک موسسه مالی، تأثیرات مثبتی هم بر یک اکوسیستم می‌گذارد. ارائه تعهد، تبلیغات پیرامون یک محصول، تحقق خواسته‌های سرمایه‌گذار، تضمین امنیت سرمایه‌گذاری و پیروی از قوانین از جمله این تأثیرات مثبتی است که توسط یک واسطه ایجاد می‌شوند.

برخی از منتقدین اعتقاد دارند این توکن‌ها از پس مسئولیت‌هایی که پیش‌تر بر عهده واسطه‌ها و مؤسسات بوده، برنمی‌آیند. تنها باید منتظر ماند و دید که نقد آنها وارد است یا خیر.

نتیجه‌گیری

جامعه‌ی کریپتو، زمانی که کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات‌متحده اعلام کرد بیت کوین و اتریوم اوراق بهادار نیستند نفس راحتی کشید. در حال حاضر توکن‌های اوراق بهادار در مقایسه با توکن های کاربردپذیر، سهم بسیار کمتری از بازار را در اختیار دارند. با این وجود، به نظر می‌رسد در سال ۲۰۱۸ شاهد پررنگ‌تر شدن نقش چنین توکن‌هایی باشیم و این توکن ها به‌زودی توسط افراد مختلف پذیرفته می‌شوند. پیش‌بینی می‌شود که حجم بالایی از سرمایه، توسط غول‌های وال استریت به شکل توکن‌های اوراق بهادار وارد بازار خواهند شد. چراکه توکن های اوراق بهادار، ازلحاظ  قانونی، از امنیت بالاتری برخوردارند.

«کارلوس دومینوگو»، بنیان‌گذار شرکت SPICE Venture Capital، در ارتباط با حجم بالقوه بازار توکن‌های اوراق بهادار می‌نویسد:

توکن های اوراق بهادار همان‌طور که بیت کوین به‌عنوان یک ارز شناخته شد، به‌عنوان یک وسیله سرمایه‌گذاری شناخته خواهند شد. چراکه آنها اقتصادی پویا، مستقیم را برای سرمایه‌گذار مهیا می‌کنند. هرگونه تملکی می‌تواند توکن سازی شود؛ این صنعت  چندین تریلیون دلار سرمایه را به دنبال خواهد داشت.